ÇAYIN ÖYKÜSÜ

Ağır ağır alır demlikte demini.

Hafifletir içimizin kasvetini.

Sohbet meclislerinin narin gelini.

Periler de çözemediler gizemini.



Ateşte açan çiçeğin zarafeti.

Her bardak derlenmiş nefaset buketi.

Doyumsuzdur ıtrıyla letafeti.

Lütufdur bizlere cana can katan ülfeti.



Özletir has kokusunu güzel tadını.

Çay diye yazdırmış divana adını.

Severiz sohbeti çayın ısıtmasını.

Andırır her hâliyle binbir gece masalını.

İBRAHİM KİLİK