KİLİM DESENLİ ÇAYHANE

Ne köşk tutar yerini ne kaşane.

Mütevazı, lakin şahaneden şahane.

Duvarlarında Türkî desenli kilimler,

Hatırlattığı bizim iklimler.

Birkaç kadirşinas dost.

Bir yudum keklik kanı çay,

Müdavimlerinden kimi düşünür,

Kimi kurar hayal.

Dağarcığımızda efsunlu bir masal,

Kilim desenli çayhane…



Ortada ince belli civan,

Vazgeçilmez ne canandan,

Ne dosttan…

Sihirli zamanlardan bir an.

Sanki kayıp gelmiş yıldızlardan.

Zevk alırsın, içtiğin çaydan.

Maveradan bir mekan,

Kilim desenli çayhane…



Kimi Nedim’i yad eder.

Kimi dem vurur,

Dede Efendi’den.

Kimi mersiye söyler,

Kimi türkü okur;

Ama hepsi de

Gönül kilimi dokur,

Kendi öz kaynağımızdan.



Çin güzelinin,

Çin’den gelip de

İklimimize benzediği yerdir,

Kilim desenli çayhane…

Hep böyle bir yer yaşar düşlerimde.

Ankara,02.05.2008 İBRAHİM KİLİK